Chiny Shenzhen Perfect Precision Product Co., Ltd. Wiadomości Firmowe

Opracowana na podstawie obróbki sterowanej numerycznie (NC) przy użyciu taśmy dziurkowanej, obróbka CNC to proces wykorzystujący sterowanie komputerowe do obsługi i manipulowania maszynami i narzędziami skrawającymi w celu kształtowania materiałów podstawowych, takich jak metal, plastik, drewno, pianka i proces produkcji kompozytów.Itd. – w niestandardowe części i projekty.Podczas gdy procesy obróbki CNC oferują różnorodne funkcje i operacje, podstawy wszystkich procesów pozostają w dużej mierze takie same.Podstawowy proces obróbki CNC obejmuje następujące etapy: Projektuj modele CADKonwertuj pliki CAD na programy CNCPrzygotowanie maszyny CNCWykonywać operacje obróbki skrawaniem

CNC 101: Termin CNC oznacza „komputerowe sterowanie numeryczne”, a definicja obróbki CNC jest taka, że ​​jest to subtraktywny proces produkcyjny, w którym zazwyczaj wykorzystuje się skomputeryzowane sterowanie i obrabiarki do usuwania warstw materiału z półwyrobu — znanego jako półwyrób lub przedmiotu obrabianego — i produkuje część zaprojektowaną na zamówienie.Ten proces jest odpowiedni dla szerokiej gamy materiałów, w tym metali, tworzyw sztucznych, drewna, szkła, pianki i kompozytów, i znajduje zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu, takich jak obróbka dużych CNC, obróbka części i prototypów dla telekomunikacji i CNC obróbka części lotniczych, które wymagają węższych tolerancji niż w innych gałęziach przemysłu.Należy zauważyć, że istnieje różnica między definicją obróbki CNC a definicją maszyny CNC — jedna to proces, a druga to maszyna.Maszyna CNC (czasami błędnie nazywana maszyną C i C) to programowalna maszyna zdolna do samodzielnego wykonywania operacji obróbki CNC. Obróbka CNC jako proces produkcyjny i usługa jest dostępna na całym świecie.Możesz łatwo znaleźć usługi obróbki CNC w Europie, a także w Azji, Ameryce Północnej i innych częściach świata.

Proces utleniania osłabia strukturę wielu metali, ale nie aluminium.Aluminium można w rzeczywistości uczynić mocniejszym i trwalszym w procesie zwanym „anodowaniem”.Anodowanie polega na umieszczeniu blachy aluminiowej w kąpieli kwasu chemicznego, zwykle acetonu w eksperymentach laboratoryjnych.Blacha aluminiowa staje się biegunem dodatnim baterii chemicznej, a kąpiel kwasowa staje się biegunem ujemnym.Elektryczność jest przepuszczana przez kwas, który powoduje utlenianie powierzchni aluminium (głównie rdzę).Tlenek glinu zastępuje oryginalne aluminium na powierzchni, tworząc mocną powłokę.Rezultatem jest niezwykle twarda substancja zwana anodowanym aluminium. Przy odpowiednim procesie anodowania anodowane aluminium może być prawie tak twarde jak diament.W wielu nowoczesnych budynkach stosuje się anodowane aluminium, w którym metalowa rama jest narażona na działanie czynników atmosferycznych.Anodowane aluminium jest również popularnym materiałem na wysokiej klasy naczynia kuchenne, takie jak patelnie i garnki.Ciepło jest równomiernie rozprowadzane po anodowanym aluminium, a proces anodowania zapewnia naturalne wykończenie ochronne.Inny proces powlekania można zastosować, aby anodowane aluminium wyglądało jak miedź, mosiądz lub inne metale.Dostępne są również specjalne barwniki do barwienia anodyzowanego aluminium w celach dekoracyjnych.   Ze względu na swoją wytrzymałość i trwałość anodowane aluminium ma również wiele innych zastosowań.Wiele satelitów krążących wokół Ziemi jest chronionych przed kosmicznymi śmieciami warstwami anodyzowanego aluminium.Przemysł motoryzacyjny w dużym stopniu polega na anodowanym aluminium do dekoracji i eksponowania osłon ochronnych komponentów.Projektanci mebli często wykorzystują anodowane aluminium jako ramy mebli ogrodowych oraz jako metal nieszlachetny do lamp i innych elementów dekoracyjnych.Nowoczesne urządzenia gospodarstwa domowego i systemy komputerowe mogą wykorzystywać anodowane aluminium jako obudowę ochronną. Ze względu na swój nieprzewodzący charakter anodyzowane aluminium może nie nadawać się do wszystkich zastosowań.W przeciwieństwie do innych metali, takich jak żelazo, proces utleniania nie wydaje się osłabiać wytrzymałości aluminium.Warstwa „rdzy aluminiowej” pozostaje częścią oryginalnego aluminium i nie przenosi się na żywność ani nie łuszczy się łatwo pod naciskiem.To sprawia, że ​​jest szczególnie popularny w zastosowaniach gastronomicznych i przemysłowych, gdzie trwałość ma kluczowe znaczenie.

Tytan stał się powszechnie używany jako użyteczny stop metali dopiero pod koniec lat czterdziestych XX wieku.Najczęściej występuje w stopach z molibdenem, manganem, żelazem i aluminium.Tytan jest jednym z najmocniejszych metali dostępnych wagowo, dzięki czemu idealnie nadaje się do szerokiego zakresu praktycznych zastosowań.Jest o 45% lżejszy od stali o równoważnej wytrzymałości, dwa razy mocniejszy od aluminium i tylko o 60% cięższy. Tytan jako pierwiastek ma liczbę atomową 22. Ma masę atomową 47,867 amu i stosunkowo wysoką temperaturę wrzenia 1660 stopni Celsjusza (3020 stopni Fahrenheita).Tytan 44, tytan 45 i tytan 51 to wszystkie radioaktywne izotopy, które powstają podczas bombardowania deuteronów.   W zastosowaniach komercyjnych stopy tytanu są stosowane wszędzie tam, gdzie liczy się wytrzymałość i waga.Typowymi przykładami są ramy rowerowe, części samochodowe i lotnicze oraz elementy konstrukcyjne.Igły tytanowe są stosowane w medycynie, ponieważ igły tytanowe nie reagują w kontakcie z kością i mięsem.Z tego powodu wiele narzędzi chirurgicznych, a także kolczyki do ciała są wykonane z tytanu. Tytan jest zalecany do instalacji odsalania ze względu na jego wysoką odporność na korozję w wodzie morskiej (zwłaszcza po pokryciu platyną).Wiele statków używa tytanu do ruchomych części, które często są narażone na działanie wody morskiej, takich jak śruby napędowe i olinowanie.   Wojsko szeroko wykorzystuje tytan do różnych zadań.Stopy tytanu są używane w dużych ilościach w pociskach, samolotach i helikopterach, łodziach podwodnych i praktycznie we wszystkich powłokach pojazdów.Podczas zimnej wojny Rosjanie zbudowali swoje łodzie podwodne z tytanu, aby zapewnić im wyższe prędkości maksymalne i większą tolerancję ciśnienia (co pozwoliło im płynąć głębiej).   W jubilerstwie tytan jest jednym z najpopularniejszych metali.Wynika to z faktu, że jest łatwy do barwienia i stosunkowo obojętny.Nawet osoby z alergią na metal zwykle nie mają wpływu na noszenie biżuterii z tytanu.   Komercyjne zastosowania tytanu nie ograniczają się do jego stopów metali.Zarówno rubin, jak i szafir gwiaździsty mają gwiaździste refleksy dzięki obecności dwutlenku tytanu, dlatego sztucznie produkowany tytan jest używany w kamieniach szlachetnych.Ze względu na swoje właściwości barierowe dwutlenek tytanu jest również szeroko stosowany w filtrach przeciwsłonecznych i farbach ogólnego przeznaczenia.Czterochlorek tytanu (TiCl4) jest używany do pisania z powietrza (pisania liter w powietrzu przez lecące samoloty).

Lutowanie twarde łączy dwa kawałki metalu nieszlachetnego, gdy stopiony metal wypełniający przepływa przez złącze i ochładza się, tworząc silne wiązanie.Podobnie jak w przypadku spawania, lutowanie twarde tworzy niezwykle mocne połączenie, często mocniejsze niż sam element metalu nieszlachetnego, bez topienia lub deformacji elementu.Dwa różne metale lub metale nieszlachetne, takie jak srebro i brąz, dobrze nadają się do lutowania twardego.Użycie tej metody tworzy niewidoczne wiązanie, jest odporne na szeroki zakres temperatur i może wytrzymać wstrząsy i ruchy skręcające. Chociaż metale i temperatury są różne, proces lutowania jest taki sam jak lutowanie.Możesz lutować rurę, pręt, płaski metal lub dowolny inny kształt, o ile części pasują do siebie bez dużych szczelin.Lutowanie obsługuje bardziej nietypowe konfiguracje z połączeniami liniowymi, podczas gdy większość spawania jest zgrzewana punktowo na prostszych kształtach.   Najpierw należy oczyścić cały obszar, który ma zostać połączony, w przeciwnym razie stopiona mieszanina lutownicza zamiast płynąć, zlepi się, tworząc niespójne połączenie.Oczyść powierzchnię, a następnie nałóż stopiony topnik.Topnik usuwa tlenki, zapobiega dalszemu utlenianiu podczas lutowania i wygładza powierzchnię, dzięki czemu materiał lutowniczy „przepływa” równomiernie przez złącze.   Następnie zbierz pochodnię i przylutuj stop.Latarki wykorzystują paliwa, takie jak acetylen i wodór, do generowania ekstremalnie wysokich temperatur, zazwyczaj między 800°F a 2000°F (430 – 1100°C).Temperatura musi być wystarczająco niska, aby metal podstawowy się nie stopił, ale wystarczająco wysoka, aby stopić lut.Latarka ma czułe elementy sterujące, aby osiągnąć odpowiednią temperaturę w oparciu o odpowiednią temperaturę topnienia. Na koniec połączenie jest zakończone przez lutowanie.Lut twardy, podobnie jak lut, występuje w postaci prętów, dysków lub drutów, w zależności od preferencji lub kształtu złącza.Po podgrzaniu palnikiem metalu nieszlachetnego w pobliżu złącza, przesuń drut nad gorącym elementem, powodując stopienie lutu i jego rozlanie wokół złącza.To, co Brazers rozumie przez „przepływ”, polega na tym, że penetruje szew, do każdej wnęki.Jeśli lutowanie jest wykonane prawidłowo, po ostygnięciu i zestaleniu spoiwo jest praktycznie nie do zerwania.   Lutowanie twarde ma wiele zalet w stosunku do zgrzewania punktowego lub lutowania.Na przykład połączenia lutowane są gładkie i kompletne, tworząc hermetyczne i wodoszczelne połączenie rury i można je łatwo pokryć galwanicznie, dzięki czemu szew znika.Przewodzi również elektryczność, podobnie jak stop bazowy.Tylko lutowanie twarde może łączyć różne metale o różnych temperaturach topnienia, takie jak brąz, stal, aluminium, kute żelazo i miedź.

EDM to metoda obróbki stosowana głównie do twardych stopów lub metali, których nie można obrabiać tradycyjnymi technikami.Jednak kluczowym ograniczeniem jest to, że EDM ma zastosowanie tylko do materiałów przewodzących.EDM (obróbka elektroerozyjna) jest szczególnie odpowiednia do wycinania złożonych konturów lub delikatnych wnęk, które są trudne do obróbki za pomocą szlifierek, frezów palcowych lub innych narzędzi skrawających.Metale, które można obrabiać EDM, to Hastelloy, utwardzane stale narzędziowe, tytan, węgliki, Inconel i Kovar. EDM jest czasami nazywany „obróbką iskrową”, ponieważ usuwa metal, tworząc serię szybkich, powtarzalnych wyładowań elektrycznych.Wyładowania te przechodzą między elektrodami a obrabianym elementem metalowym.Niewielka ilość materiału usuniętego z przedmiotu obrabianego jest wypłukiwana przez ciągły przepływ płynu.Powtarzające się wyładowania tworzą serię coraz głębszych wgłębień w przedmiocie obrabianym, aż do uzyskania ostatecznego kształtu.

Cięcie strumieniem wody to stosunkowo nowa innowacja, która umożliwia precyzyjne i niedrogie cięcie szerokiej gamy materiałów.Zasada działania strumienia wody jest prosta, ale mimo to zaskakująca.Jak sama nazwa wskazuje, strumień wody wypływa z otworu z prędkością około trzykrotnie większą niż prędkość dźwięku.Intensywne ciśnienie wąskiego strumienia pozwala wodzie przeciąć praktycznie każdy materiał znajdujący się przed nim. Chociaż strumienie wody mogą ciąć prawie każdy materiał, są one głównie używane do cięcia płyt z tworzywa sztucznego, aluminium, stali, płytek i kamienia.Czasami do wody dodaje się materiały ścierne, takie jak granat lub piasek, aby poprawić wydajność cięcia.Niektóre strumienie wody mogą ciąć stal o grubości do 12 cali (15 cm)! Dostępnych jest wiele systemów do cięcia strumieniem wody, ale większość z nich zawiera podobny zestaw komponentów.Sercem systemu jest pompa, która zwiększa ciśnienie wody w zbiorniku do 4200 kg/cm2 (60 000 psi).Materiał do cięcia umieszcza się na dużym stole.Sterowane komputerowo ramię robota lub system XY kontroluje przepływ wody w celu wycięcia pożądanego kształtu.Strumień wody jest bardzo wąski (zwykle 0,03 cala lub 0,75 mm), co pozwala na wycinanie detali, które nie są możliwe przy użyciu tradycyjnych narzędzi tnących.   Systemy cięcia strumieniem wody są zwykle sterowane komputerowo, dzięki czemu instrukcje cięcia można generować za pomocą rysunków cyfrowych.Chociaż cięcia są złożone i precyzyjne, cięcie strumieniem wody jest często tańsze niż tradycyjne metody cięcia.Kolejną zaletą tego typu skrawania jest to, że podczas obróbki wytwarzane jest znikome ciepło, chroniąc w ten sposób materiały wrażliwe na to naprężenie.Oczywistym minusem jest jednak sama woda.Drewno, papier i niektóre tkaniny są niedopuszczalne, ponieważ są wrażliwe na wilgoć.

Aluminium stało się popularną alternatywą dla stali w produkcji ze względu na mniejszą wagę i właściwości nieprzewodzące.Jednak wiele zastosowań wymaga procesu zwanego anodowaniem, aby nadać aluminium mocniejszą powierzchnię.Zasadniczo anodowanie polega na zanurzeniu aluminium w kąpieli z kwasem siarkowym zwanym elektrolitem i przepuszczaniu prądu elektrycznego o niskim napięciu przez roztwór kwasu.Rezultatem normalnego anodowania jest cienka warstwa tlenku glinu (rdzy) na powierzchni oryginalnej blachy aluminiowej.Jeśli jednak roztwór kwasu zostanie schłodzony do temperatury zamarzania wody, a ilość prądu elektrycznego znacznie wzrośnie, proces ten nazywa się twardym anodowaniem. Twarde anodowanie jest bardziej powszechne w zastosowaniach przemysłowych lub handlowych niż w produktach konsumenckich.Niektóre aluminiowe naczynia kuchenne mogą być anodowane na twardo, ale regularne anodowanie zwykle skutkuje trwałym wykończeniem nieprzywierającym, które konsumenci uwielbiają.Twarde anodowanie wytwarza grubszą warstwę tlenku glinu, która wnika w pory i pęknięcia na powierzchni, co skutkuje bardziej jednolitym wyglądem niż zwykłe anodowane aluminium.Twarde anodowane aluminium może mieć ciemnobrązowe lub czarne wykończenie, ale można również wyprodukować inne kolory.   Zaletą zastosowania twardego anodyzowanego aluminium zamiast stali nierdzewnej jest niższy całkowity koszt i mniejsza waga.Łatwiej jest obrabiać anodowane na twardo aluminium niż penetrować podobny blok ze stali nierdzewnej.Twarde anodowanie daje również produkty odporne na trudne warunki pogodowe, mgłę solną i procesy ścierne.Twardo anodowane aluminium jest tylko kilka procent twardsze niż diament.   Zarówno przemysł motoryzacyjny, jak i przemysł naczyń kuchennych od dawna są zwolennikami twardego anodowania.Powłoki zapobiegające przywieraniu, takie jak PTFE, muszą mieć niezawodną metodę aplikacji, aby zapewnić mocne wiązanie.Twarde anodowanie może spowodować dodanie teflonu lub innych substancji podczas elektrolizy.Niektóre części samochodowe również korzystają z procesu twardego anodowania, ponieważ gotowy produkt może być odporny na ciepło i nieprzewodzący.Z technologii twardego anodowania korzysta również branża medyczna.Aluminium użyte w przegubie protetycznym jest anodowane na twardo, co zapewnia wytrzymałość i odporność na żrące działanie krwi.   Twarde anodowanie ma wiele wspólnych cech z anodowaniem kwasem siarkowym, ale wyniki tych dwóch procesów znacznie się różnią.Twarde anodowanie tworzy grubszą powierzchnię tlenku glinu, która silniej wiąże się z oryginalną warstwą aluminium.Kupując nowe aluminiowe naczynia kuchenne, możesz szukać opisu „anodowane aluminium” lub „twarde anodowanie”.Naczynia oznaczone jako „twarde anodowane” mogą trwać dłużej, ale może być trochę droższe.

Piaskowanie lub śrutowanie to ogólny termin określający proces wygładzania, kształtowania i czyszczenia twardych powierzchni poprzez wtłaczanie przez nie cząstek stałych z dużą prędkością;efekt jest podobny jak przy użyciu papieru ściernego, ale zapewnia bardziej równą powierzchnię, w zakamarkach nie ma problemu. Piaskowanie to jedna z najpopularniejszych i najskuteczniejszych metod czyszczenia i konserwacji powierzchni.Renowację powierzchni uzyskuje się poprzez nadmuchiwanie drobnoziarnistego piasku bezpośrednio na czyszczony przedmiot z bardzo dużą prędkością przez dyszę śrutownicy.Jedną z największych zalet piaskowania jest jego szybkość i wydajność.Właściwości piasku, w tym jego drobnoziarnistość i skład drobnych cząstek, czynią z tej substancji silne ścierniwo.Czyszczenie ręczne lub innymi mniej wydajnymi metodami, które zwykle wymagałoby wielu godzin, można skrócić do kilku minut dzięki piaskowaniu.

Żywice polimerowe topią się po podgrzaniu, dzięki czemu można je dowolnie formować, a następnie pozostawić do utwardzenia.Powstałe tworzywo sztuczne nazywane jest tworzywem termoplastycznym. Istnieje kilka rodzajów tworzyw termoplastycznych, z których każdy ma unikalne właściwości, które czynią je szczególnie przydatnymi do określonych zastosowań i wymagań budżetowych.Tworzywa termoplastyczne są wysoce odporne na ekstremalne temperatury, korozyjne materiały lub środowiska. Typowe rodzaje materiałów termoplastycznych obejmują: Akryl (akryl)Akrylonitrylo-butadieno-styren (ABS)Poliamid (PA)Kwas polimlekowy (PLA)Poliwęglan (PC)Polieteroeteroketon (PEEK)Polietylen (PE)Polipropylen (PP)Polichlorek winylu (PVC)Polistyren wysokoudarowy (HIPS)Przyjrzyjmy się bliżej niektórym materiałom wymienionym powyżej...