Obróbka tokarki CNC to wysoce precyzyjna, wysokowydajna zautomatyzowana obrabiarka z cyfrowymi informacjami do kontrolowania przemieszczania części i metod obróbki mechanicznej narzędzi.Jest to skuteczny sposób na rozwiązanie problemów związanych ze zmieniającymi się odmianami, małymi partiami, złożonymi kształtami i wysoką precyzją części produktów lotniczych i innych części oraz na osiągnięcie wydajnego automatycznego przetwarzania.W tokarce CNC do obróbki przedmiotu obrabianego na ogół występuje proces obróbki cieplnej, następujące punkty.
![]()
Najpierw przygotuj się do obróbki cieplnej.Celem obróbki cieplnej wstępnej jest poprawa wydajności cięcia trendu, wyeliminowanie naprężeń szczątkowych w erze produkcji półfabrykatów do obróbki tokarek CNC i poprawa organizacji.Jego lokalizacja procesu odbywa się głównie przed obróbką, powszechnie stosowaną w wyżarzaniu, normalizacji itp.
Po drugie, eliminacja obróbki cieplnej naprężeń resztkowych.Ponieważ naprężenia wewnętrzne generowane przez kęs w procesie wytwarzania i obróbki skrawaniem będą prowadzić do deformacji przedmiotu obrabianego i wpływać na jakość obróbki, konieczne jest zorganizowanie obróbki cieplnej resztkowej.Obróbka cieplna naprężeń szczątkowych powinna być zorganizowana w obróbce zgrubnej przed wykańczaniem.
![]()
W przypadku części o niskich wymaganiach dotyczących precyzji sztuczne starzenie i wyżarzanie naprężeń szczątkowych są zwykle przeprowadzane przed wejściem kęsa do warsztatu obróbki skrawaniem.W przypadku złożonych odlewów o wysokich wymaganiach dotyczących dokładności zwykle stosuje się dwie obróbki starzeniowe w procesie obróbki: odlewanie - obróbka zgrubna - starzenie - półwykańczanie - starzenie - wykańczanie.W przypadku części o wysokiej precyzji, takich jak precyzyjny drut stalowy, precyzyjne wrzeciono itp. Powinny być ułożone kilka razy, aby wyeliminować obróbkę cieplną naprężeń szczątkowych, a nawet obróbkę na zimno w celu ustabilizowania rozmiaru.
Po trzecie, ostateczna obróbka cieplna.Celem końcowej obróbki cieplnej jest poprawa wytrzymałości, twardości powierzchniowej i odporności na zużycie części, zwykle ułożonych wcześniej w procesie wykańczania (szlifowania).Powszechnie stosowane są hartowanie, nawęglanie, azotowanie, węgloazotowanie.