1. Do tej metody wytaczania najczęściej należy wytaczanie na tokarkach z ruchem obrotowym przedmiotu obrabianego i ruchem posuwu narzędzia skrawającego.Cechy procesu to: po obróbce linia osi otworu jest zgodna z osią obrotu przedmiotu obrabianego, okrągłość otworu zależy głównie od dokładności obrotu wrzeciona obrabiarki, a osiowy błąd geometryczny otworu głównie zależy od dokładności położenia kierunku posuwu narzędzia względem osi obrotu przedmiotu obrabianego.Ta metoda wytaczania jest odpowiednia do obróbki otworów wymagających współosiowości z powierzchnią cylindryczną.
2. Gdy narzędzie się obraca, obrabiany przedmiot wykonuje ruch posuwowy.Wrzeciono wytaczarki napędza obracanie wytaczaka, a stół roboczy napędza obrabiany przedmiot w celu wykonania ruchu posuwu.
3. Narzędzie obraca się i wykonuje ruch posuwu.Ta metoda wytaczania jest przystosowana do wytaczania.Długość wysięgu wytaczaka jest zmienna, podobnie jak odkształcenie siły wytaczaka.Otwór w pobliżu skrzynki wrzeciona jest duży, a otwór z dala od skrzynki wrzeciona jest mały, tworząc stożkowy otwór.Dodatkowo, wraz ze wzrostem długości podwieszenia wytaczaka, odkształcenie gięcia wału głównego spowodowane jego własnym ciężarem będzie się zwiększać, a oś obrabianego otworu spowoduje odpowiednie wygięcie.Ta metoda wytaczania nadaje się tylko do obróbki krótszych otworów.
