Odporność na zużycie części obrabiarek związana jest głównie z materiałem, obróbką cieplną i warunkami smarowania samych części.Po określeniu tych warunków w pewnym stopniu zależy to również od jakości powierzchni części.
Ponieważ na powierzchni części obrabianej znajdują się wzniesienia i zagłębienia, współpracujące powierzchnie stykają się tylko w górnej części niektórych wzniesień, a rzeczywisty obszar styku jest znacznie mniejszy niż teoretyczny obszar styku.Dlatego też, gdy części obrabiarki są poddawane działaniu siły, rzeczywisty nacisk części stykowej jest bardzo duży.Gdy poruszają się względnie, obrabiarka spowoduje odkształcenie sprężyste, odkształcenie plastyczne i pęknięcie ścinające na styku, powodując wzajemne miażdżenie i łamanie między wierzchołkami, co powoduje duże zużycie i stopniowo traci pierwotny rozmiar i dokładność kształtu.
Istotny wpływ na odporność na zużycie ma również kierunek śladów obróbki na powierzchni części.W warunkach niewielkiego obciążenia i dostatecznego smarowania obrabiarki, gdy dwa pasujące do siebie ślady obróbki mają ten sam kierunek, ich zużycie jest niewielkie.Na przykład średnica wału korbowego i ślad obróbki tulei łożyskowej mają ten sam kierunek, a przy pracy w warunkach dostatecznego smarowania odporność na zużycie jest lepsza.Pod warunkiem, że widelec do dużych obciążeń nie jest w pełni nasmarowany, gdy metoda śladu obróbki dwóch współpracujących powierzchni jest pionowa, stopień zużycia jest niewielki.Na przykład szyna prowadząca obrabiarki i siodełko pracują w warunkach tarcia granicznego, a ich ślady obróbki powinny być do siebie prostopadłe.Dlatego dla ważnych części obrabiarek współpracujących ze sobą należy określić kierunek śladu obróbki końcowego procesu.
