(1) Przedmiot obrabiany obraca się, a narzędzie wykonuje ruch posuwu.W ten sposób wierci się większość otworów na tokarkach.Okrągłość otworu zależy głównie od dokładności obrotowej wrzeciona obrabiarki, a błąd osiowej geometrii otworu zależy głównie od dokładności położenia kierunku posuwu narzędzia względem osi obrotu przedmiotu obrabianego.Ta metoda wytaczania jest odpowiednia do obróbki otworów wymagających współosiowości na powierzchni zewnętrznej.
![]()
(2) Obrót narzędzia i ruch podawania przedmiotu obrabianego Wrzeciono wytaczarki napędza obrót narzędzia wytaczającego, a stół napędza ruch podawania przedmiotu obrabianego.
![]()
(3) Obrót narzędzia i ruch posuwowy Przy tej metodzie wytaczania zmienia się długość wysięgu wytaczaka, podobnie jak siła odkształcenia wytaczaka, przy dużej średnicy w pobliżu skrzynki wrzeciona i małej średnicy poza skrzynią wrzeciona, tworząc stożkowy otwór.Ponadto, wraz ze wzrostem wysięgu wytaczaka, zwiększa się odkształcenie zginające wrzeciona pod wpływem jego własnego ciężaru, a oś obrabianego otworu zostanie odpowiednio wygięta.Ta metoda wytaczania jest odpowiednia tylko dla krótkich otworów.